نظم در آشفتگی

تمام تلاش من بر اینه که بتونم از زندگی لذت ببرم. ولی مثل اینکه دارم اشتباهی مرتکب میشم؛ لذت بردن از زندگی داره تبدیل میشه به هدف زندگی! 

دیشب انقدر خسته بودم که شب قدر اول رو از دست دادم و خوابم برد. انقدر از این خواب لذت بردم که فهمیدم اگر قرار باشه لذت بردن از زندگی منو تو خواب فرو ببره، پس دارم راه رو اشتباه میرم. خب کسی که از خوردن لذت میبره، انقدر میخوره تا دیگه نتونه از جاش تکون بخوره! بعدش باید انقدر ذجر بکشه برای لاغر شدن که تمام لذت هایی رو که قبلش برده بود رو فراموش می کنه... 

از قدیم گفتن که همه چیز به اندازه. همونطور که برای عبادت کردن هم اندازه هایی تعریف شده، برای لذت بردن هم باید اندازه ای تعیین کنم که هدف زندگیم رو فراموش نکنم... 

راستی هدف زندگیم چی بود!؟